بررسی تأثیر مصرف مکمل کورکومین بر فشار اُکسایشی ایجادشده طی تمرینات استقامتی سنگین در بافتهای کلیه و ریه

زمینه و هدف: فعالیت‌های استقامتی شدید موجب بروز فشار اکسایشی شده و بافت­های مهمی نظیر کلیه و ریه را تحت تأثیر قرار می­دهد. پژوهش حاضر اثر مصرف مکمل کورکومین بر میزان فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) و سطوح مالون­دی­آلدهید (MDA) در بافت­های کلیه و ریه طی 8 هفته تمرین استقامتی سنگین را بررسی نمود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 24 سر موش صحرایی نر ویستار (وزن 24/19±11/256 و سن 8 هفته) پس از یک هفته آشناسازی به­طور تصادفی به چهار گروه کنترل (6=n), کورکومین (6=n), تمرین استقامتی (6=n), تمرین استقامتی+ کورکومین (6=n) تقسیم شدند. سرعت و مدت دویدن تمرینات استقامتی (8 هفته، 5 جلسه در هفته) در هفتۀ آخر به سرعت 35 متر در دقیقه و زمان 70 دقیقه رسید. مکمل کورکومین به ­وسیله تزریق داخل صفاقی ارائه شد (8 هفته، 3 جلسه در هفته، 30 میلی­گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن). فعالیت آنزیم GPX و میزان سطوح MDA با استفاده از روش اسپکتروفتومتری سنجیده شد و داده­ها با استفاده از روش­ تحلیل واریانس یک­طرفه تحلیل گردید.  یافته ­ها: میزان فعالیت GPX در بافت­های کلیه (077/0p=) و ریه (114/0p=) تغییر معنی­داری را نشان نداد. با این حال، سطوح MDA در بافت کلیه (029/0p=) و ریه (037/0p=) در گروه استقامتی به­طور معنی­داری بالاتر از گروه استقامتی+کورکومین شد. نتیجه ­گیری: تمرینات استقامتی شدید با وجود ایجاد پراکسیداسیون لیپیدی، موجب بر هم خوردن آخرین خط دفاعی آنتی­اُکسیدانی در بافت‌های کلیه و ریه نمی­شود. همچنین، تمرین استقامتی شدید موجب بروز فشار اکسایشی در بافت­های کلیه و ریه شده و مصرف مکمل کورکومین از بروز این فشار جلوگیری می­کند.